Life is a circus

Soms kan het wel eens tegenzitten in het leven. Ook ik heb zo’n periode meegemaakt. Als redacteur  van 2 lokale bladen met een groot verantwoordelijkheidsgevoel kreeg ik rond het jaar 2000 een burnout. Toch bleef ik doorwerken tot de dokter het me verbood. Ik moest per direct thuis gaan zitten en vooral niets meer doen. En toen werd het ook tijd om in te storten. Zelfs mijn drukke gezin werd me  teveel en ik ging op mijn boot wonen. Ik kon daar uren staren naar het water, de eendjes, het riet dat door de wind heen en weer wiegde. Mijn conditie werd erg slecht. Een wandeling van 800 meter naar mijn ouders of naar het dorpscentrum was voor mij niet te doen. Sterker nog binnen de kortste keren was zelfs een wandeling van 100 meter te ver. Mijn actieradius werd kleiner en kleiner. Naderhand bleek het een ernstige vorm van aderverkalking, die dus niet van de buitenkant te zien was. Ik werd door de uitkeringsinstantie weer helemaal genezen verklaard maar kon mijn werk niet meer doen. Ontslag volgde en ww. Het enige wat ik een beetje kon doen was futloos achter de computer hangen en verhalen maken. En vruchteloos solliciteren, want werk voor iemand die tegen de vijftig loopt met een slechte conditie is niet voor het opscheppen.

In die periode belde Maurice Veldkamp mij. Nadat hij hoorde hoe het me me was gesteld trok hij de concusie dat ik voor zijn circus erg waardevol kon zijn. Diezelfde dag, augustus 2002 reed ik naar de Kamer van Koophandel en begon mijn bedrijf De Leeuw Tekstbureau. Ik had immers 1 klant! En voor ik het wist was ik onderdeel van de circuswereld. Mijn allereerste actie zal ik niet gauw vergeten. Maurice had een speelplaats gekregen in Leidschenveen, en op exact diezelfde plek stond nog geen drie weken eerder het grote Circus Althoff. Op verzoek van Maurice ging ik in een net mantelpakje naar de supermarkt en verkocht daar binnen 10 minuten een complete  voorstelling. Naderhand hoorde ik dat Althoff slecht gedraaid had, en wij deden het drie weken later hartstikke goed.

Idee twee was ook leuk. Jofri en Davy hadden een bordendraainummer met echte borden, en Maurice klaagde dat er teveel braken en dat de borden niet aan te slepen waren. Klacht 2 was dat  kranten tegenwoordig geen bonnetjes meer plaatsten bij de artikelen, elk bonnetje is er 1. Dus verzon ik een actie waarbij de mensen oude soepborden konden inleveren bij de kassa voor korting. En dat hielp. Hele rijen mensen stonden aan de kassa met oude borden, in de verwachting dat ze die in deze voorstelling kapot zagen gaan. De stapels borden groeiden, want de huisvrouwen zagen hier hun kans om van hun oude voorraad af te komen en er nog geld voor te krijgen ook. Dat jaar was een tropenjaar qua warmtedagen, waardoor tijdens de zomervakantie nog wel eens een circustent werd opgebouwd en afgebroken zonder dat een voorstelling plaatsvond.

Na het seizoen staken Maurice en ik de koppen bij elkaar om te brainstormen over het verhogen van het aantal bezoekers. Hoe kun je nu voorkomen dat je niet meer afhankelijk bent van het weer? Het antwoord kon hem zitten in voorverkoop, maar ook in het organiseren van circusevenementen. En zoontstond ons initiatief voor Magic Uitjes. Bedrijf nr 2 van Gera, wat al snel De Leeuw Circusevents werd (maart 2003). De evenementen werden allen verzorgd door Sophia Teuteberg – Schröder. Al gauw was er vraag naar evenementen op andere plekken dan waar het circus stond en zo kon ik al snel weer mijn eigen boterham verdienen en mijn eerste cabrio aanschaffen. In de winter werkte ik als interim redacteur bij het Witte Weekblad en in de zomer voor de circussen. November 2003 ontdekte ik Circusweb, een kleine website met een landelijke circusagenda, die al snel werd omgebouwd tot een digitale circusnieuwskrant. De aderverkalking waaraan ik leed kon ik met al die vrolijkheid een beetje negeren. Artsen in t ziekenhuis in Leiden hadden het al min of meer opgegeven. Mijn moeder, altijd al een slim mens geweest, nam er geen genoegen mee dat haar dochter zo ziek was en ik contacten gaan leggen met vaatartsen. Uiteindelijk in Nieuwegein konden ze me dotteren in december 2004. Ik was toen behoorlijk rolstoelafhankelijk en had nauwelijks nog fut om te bewegen. Ik hing futloos in de rolstoel en zo ging ik het ziekenhuis in. Een dag later  mocht ik het ziekenhuis verlaten, lopend. Onderweg gingen we koffie drinken in Oudewater, en voor het eerst sinds jaren kon ik weer kilometers lopen. In 2007 volgde een nieuwe heup, en toen was ik weer helemaal gerecycled. In de loop van de laatste jaren ben ik ook een groot stuk gewicht kwijtgeraakt door meer te bewegen, indertijd tegen de 90 kg is nu weer 80 kg. Elk jaar 5 kg eraf is het streven met de hoop op een onverwacht lang en gelukkig circusleven. Saillant detail, ook dit jaar komt er weer een bordendraaiact in het circus. Dus ga je soepborden maar weer opsparen.