16 oktober 2017

Ruben Kleine, een leven lang leren

Ruben Kleine, wie in de circuswereld kent hem niet. Op het circuswereld-forum dat indertijd bij Circusweb hoorde, zag men hem niet vaak voor vol aan. Ruben postte daar heel wat berichten, fonetisch geschreven, men moest vaak 2 keer lezen om het te begrijpen.
Ondanks zijn gebrek aan het beheersen van de juiste woorden, onthield hij zich absoluut niet van zijn gepeperd commentaar. Niet goed Nederlands kunnen schrijven hoeft niet te betekenen dat je dom bent. Integendeel! Ruben is in de circuswereld geen onbekend figuur, als hulp van het oude Groot Kerstcircus Den Haag en van het huidige kerstcircus van Ilja Smitt, als werver van artiesten voor allerlei circussen, Ruben liet zich in ieder geval nooit weerhouden van allerlei circusactiviteiten, ondanks zijn beperking in het correct schrijven.

Ruben poseert hier met Edvard Niessing, de spreekstalmeester van het Groot Haags Kerstcircus

Een mooi voorbeeld van zijn sterke karakter vonden we niet zo lang geleden in een reportage over STOOF, (Stichting Opleiding & Ontwikkeling Flexbranche). Dit is een stichting voor zowel uitzendkrachten als vaste medewerkers. Zoals de naam doet vermoeden is het een stichting die opleidingen en ontwikkelingstrajecten verschaft aan voornamelijk uitzendkrachten en daarnaast vaste medewerkers.

Circusweb kreeg vandaag toestemming om de tekst, geschreven door Ilja Post van Metro.

Link naar originele artikel: https://www.readmetro.com/nl/holland/metro-holland/20170915/12/

Een baan willen, maar net dat ene diploma of certificaat missen? De scholingsvoucher van Stoof kan je helpen. Bij het Leerwerkloket weten ze de weg naar deze veelal gratis opleidingstrajecten voor flexwerkers.
Ruben, zeiden ze vroeger op school, die kan toch niet leren. Zet ‘m maar voor de tv. Maar Ruben Kleine wilde helemaal niet voor de buis zitten en niets doen. Hij wilde net als de andere kinderen leren lezen, schrijven en rekenen.
“Dat kon ik ook best”, blikt hij nu terug als 33-jarige. “Al duurde het, vanwege mijn niet aangeboren hersenletsel, dan wel iets langer dan normaal. Niet voor niets heb ik uiteindelijk ook mijn mbo-diploma winkelmedewerker gehaald”.
Desondanks was het voor hem en zijn moeder jarenlang een flink gevecht om ook anderen van zijn kunnen te overtuigen. De Wajong-uitkering die hij kreeg toegewezen, was een mooi vangnet. Maar liever wilde Ruben een betaalde baan. Hij ging werken achter de kassa van de lokale supermarkt. En toen hij toe was aan een nieuwe uitdaging meldde hij zich bij de werkcoach van de gemeente.

Bij het Leerwerkloket Drenthe, waarnaar de werkcoach hem doorverwees, konden ze hem helpen. Antoinette Brink, adviseur Leren en Werken: “Samen zijn we gaan kijken welke baan het beste bij hem zou passen. Gezien zijn passie voor het circus had dat zijn voorkeur. Maar daar liggen de banen helaas niet voor het oprapen. “Gelukkig had Ruben zelf al een plan B bedacht”, vervolgt ze. “Een baan bij attractiepark Slagharen leek hem óók heel leuk. Alleen, om daarvoor in aanmerking te komen, had hij wel een EHBO-diploma nodig. Samen zijn we toen gaan kijken waar hij deze cursus het beste kon volgen”. Bij Kreeft Opleidingen adviseerden ze ons om een BHV cursus te gaan volgen, omdat dit completer was. Zo gezegd, zo gedaan; Ruben slaagde met vlag en wimpel. Een voucher om de cursus via STOOF kosteloos te volgen, had hij al op zak. Daar hebben alle werkzoekenden onder de 27 jaar of mensen uit het doelgroepenregister – waaronder Wajong’ers – recht op. Voor Ruben betekende het behalen van zijn BHV diploma een belangrijke stap richting zijn droombaan bij een pretpark. Maar om aangenomen te worden moest hij ook solliciteren. Best lastig, vond Ruben. En dus hielp het Leerwerkloket hem ook hier op weg. “Samen hebben we toen een goed CV en motivatiebrief gemaakt die we naar Attractiepark Slagharen en Plopsaland stuurden”. “Hulp waar ik echt veel aan had”” , zegt hij. “Niet veel later werd ik uitgenodigd voor een kennismakingsgesprek bij Slagharen en aangenomen”.
Sinds juli werkt Ruben er als medewerker attracties. Hij is dus degene die de karretjes van de achtbanen aanstuurt. Leuk en verantwoordelijk werk, waar het contact met bezoekers centraal staat. Vooral het vermaken van gasten in de rij bevalt hem goed. “Ik probeer er altijd een feestje van te maken. Een beetje zoals een clown in het circus”.
En inderdaad, op de flapschoenen en de rode neus na; zoveel verschillen de beroepen niet. Voor beide moet je mensen kunnen entertainen. Hij blijft ondertussen een helpende hand uitsteken aan circussen, een hobby die hij ook mét betaalde baan niet zal laten schieten.